ANNE İŞE DÖNER

Doğum iznim ne zaman bitiyor, süt iznimi nasıl kullanayım derken zaman çabucak geçiverdi. Üç saatlik süt iznim, bir buçuk saate düştü, bugün o da bitti, normal mesaime geri döndüm. Öğle arasında eve gitmek gibi bir şansım var. Yolda zaman kaybı, acele, yorgunluk, bize kalan yarım saat olsa da öğle arası büyük bir teselli benim için. 

Bazen kimin kime ihtiyacı var, bebek mi anneye, anne mi bebeğe bağımlı işler karışıyor. Ayrılık sürelerinin uzaması zor oluyor gerçekten. Benim ayrılık stresim daha erken aylarda başlamıştı, acaba daha kolay nasıl atlatırız derken ayrılık provaları tavsiyeleri okudum. 

Biz de cee oyunu ile başladık, saklambaç ile devam ettik. 

Kısa süreliğine babasına bırakıp evden çıktım. 

 

El sallamayı öğrettim. 

Çalışmaya başlayınca kızıma annem bakacağı için 15 gün kadar beraber zaman geçirdik. 

Bence kendini hazır hissetmek ve stresini bebeğe yansıtmamak çok önemli. Üç saatlik süt iznim olması ve ayrı kalacağımız saatlerin bir kısmını uykuda geçirecek olması beni rahatlattı. Annem bakacağı için de aklım evde kalmadı. 

Sabah evden çıkmadan bebeğimi öpüp ben şimdi işe gidiyorum tekrar gelicem diye açıklama yapıp öptüm. Anlamasalar bile anlatmak gerekirmiş çünkü. Hadi gel el sallayalım diye kapıya gittik. Gülücüklerle el sallarken ben merdivenlerde gözden kaybolunca ağlamaya başladı ama neyse ki uzun sürmemiş.

İlk günler zor olabiliyor, ama benim için habersiz kaçıp, sonra aklına geldiğinde evin içinde beni araması fikri daha üzücü. Bu yüzden oyun oynuyor olsa bile yanına gidip, öpüp gittiğimi haber veriyorum. Uyuduğu zamanlar hariç vedalaşmadan ayrılmadım. Annem her seferinde bize yardımcı oldu. 

Artık tamamen alıştı hırkamı giydiğimi görünce el sallayıp, öpücük göndermeye başlıyor. 

“Arkandan ağlıyor mu?” çok sık duyduğum bir soru. El salladığını söyleyince kiminin çok hoşuna gidiyor kimisi de anormal bir durum olduğunu düşünüp “Daha küçük ilerde ağlar.” diye bana moral vermeye çalışıyor. Ben böyle öpücüklerle uğurlanmaktan çok memnunum. Dönerken bazen beni balkonda bekliyorlar. Görünce gülüp, çığlıklar atıyor, oyun oynuyorsa uzaktan gülümsüyor, ben her dönüşümde sarılıp öpüyorum, bazen kendisi koşarak gelip sarılıyor.

Evin içinde beraberken olan ayrılıklarımız sorun olabiliyor. Başka şeylerle ilgilendiğim zaman sinirleniyor ya da uyku zamanı bazen ayrılmak istemiyor. Evdeki işleri beraber yaparak veya erteleyerek, uykuyu da dalana kadar beraber yatarak çözmeye çalışıyoruz. Sizin kopamadığınız zamanlar ya da vedalaşmayı kolaylaştıran yöntemleriniz var mı?