Memeden kesme maceramızı paylaşsam mı yoksa çok geç kaldığımız için içime mi atsam biraz kararsız kaldım. Sonra baktım ki yalnız değilim hem kendi isteğiyle emzirmeye devam eden hem de benim gibi hala kesmeye çalışan anneler varmış. Benim kızım da, yaş oldu 2,5 yemek de yiyorum artık şu memeden vazgeçeyim demedi malesef.
İsteğim 2 yaşına kadar emzirmekti. O aylarda ne olduysa memeye düşkünlüğü arttı, istedi, tutturdu, oyalayamadım. Sanki mahrum bırakacakmışım gibi hissetmeye başladım, hazır olmadığımı düşündüm. Kendi kendine bırakan bebekler olduğunu okudum, çok özendim belki benim kızım da bırakır dedim, olmadı. Zaten artık bebek diyemeyiz çocuk oldu. Neyse sonra yine memeye düşkünlüğü azaldı, normale döndük. Başka teklifleri dinler oldu. Öğle aralarında eve gittiğimde, hemen istemekten vazgeçti, oyunla, yemekle geçirdik zamanımızı.
Artık zamanı geldi diye düşünürken kendi kendine emziği bıraktı, bir kaç gün geçsin aradan dedim. Sonra 2 yaş sendromu, tatil, düzen değişikliği, anneanne ayrılığı derken bizimki sinirli minik bir canavar oldu, memeyi bırakmaya hiç niyeti yok, ben hazırım ama bu sefer de ağlama krizlerinden korkuyorum bilenler bilir bu 2 yaş sendromu çok fena, baya alttan alıyoruz, belli "hayır" lar dışında idare ediyoruz, dikkatini dağıtıyoruz falan. Tatil bitsin kendi evimize dönünce bıraktırayım dedim. Bu sırada boş durmadım iznim boyunca oyalayabildiğim her fırsatta emme işini erteledim. Parka gidelim, muhallebi yiyelim gibi hayır demediği seçenekler sundum. Ara sıra Denizcim sen artık abla oldun, sütünü bardaktan içebilirsin, doktor sana anneyi emmek yok demişti diye hatırlatmalarda bulundum her ne kadar hayır dese de ben anladığını biliyorum. Yanımızda bebek olduğu zamanlar bak dişleri yok, yemek yiyemiyor o yüzden annesini emiyor, senin gibi abla olunca o da güzel yemekler yiyecek gibi sözlerle çalışmalarıma devam ettim.
Sonunda sadece uyku öncesinde istemeye başladı. Bir kaç kez Deniz bu süt bozulmaya başladı yakında ekşi olacak dedim. Sonra bir akşam uyku modumuza geçmeden önce ev yapımı bir elma sirkemiz var kokusu biraz keskin pamukla ondan sürdüm. Eşime, anneme söyledim ki ağlarsa hemen oyalamaya, yardıma gelsinler diye. Çünkü kesin bir ağlama bekliyordum. Deniz' e de haber verdim süt ekşi olmuş diye ama kendi denemek istedi, sonra bıraktı, diğer tarafa geçti ama kokusunu duyunca tadına bakmadan vazgeçti. Denizcim ben sana sarılayım beraber uyuyalım dedim. Hiç ağlamadı, gayet olağan karşıladı, hazırlık aşamalarımız işe yaramış sanırım, kucağımda uyudu. 2. gün akşam tekrar aynı şeyler oldu. 3. gün istemedi. Artık 5 gün oldu sanırım bu işi hallettik :)
Emzirmeye çalışan annelere bol sütler, kesmeye çalışan annelere kolaylıklar, tüm annelere iyi uykular diliyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder